آنچه در این مطلب می خوانید
فعالان بازار شمش لندن برای قرض گرفتن طلا از بانکهای مرکزی که ذخایر طلای خود را در لندن نگهداری میکنند، رقابت میکنند.
به گفته دو منبع آگاه، این اقدام پس از افزایش چشمگیر ارسال محمولههای طلا به ایالات متحده، به دلیل گمانهزنیها درباره احتمال اعمال تعرفههای وارداتی در آن کشور، صورت گرفته است.
به گفته یکی از منابع آگاه، حداقل زمان انتظار برای بارگیری طلا از بانک مرکزی انگلستان (BoE)، که ذخایر طلای بانکهای مرکزی را نگهداری میکند، به چهار هفته رسیده است، در حالی که در شرایط عادی، این فرآیند فقط چند روز تا یک هفته طول میکشد.
بانک مرکزی انگلستان از اظهار نظر درباره این صف طولانی خودداری کرد.
دونالد ترامپ (Donald Trump)، رئیسجمهور ایالات متحده، در برنامههای تعرفهای خود اشارهای به فلزات گرانبها نکرده است، اما این ریسک به اندازهای بوده که باعث افزایش ارسال طلا به نیویورک شود.
بخشی از بازار بهدنبال پوشش موقعیتهای خود در بورس کالای آمریکا (COMEX) بوده و بخشی دیگر تلاش کرده از افزایش اختلاف قیمت بین معاملات آتی COMEX و قیمت لحظهای لندن بهره ببرد.
لندن میزبان بزرگترین بازار معاملاتی فرابورسی (OTC) طلای جهان است، جایی که فعالان بازار بهصورت مستقیم و بدون واسطه صرافی با یکدیگر معامله میکنند.
رابرت گاتلیب (Robert Gottlieb)، کارشناس صنعت و رئیس پیشین فلزات گرانبها در شرکت کوک ساپلای اند تریدینگ (Koch Supply and Trading)، گفت:
«نکته کلیدی درباره بانک مرکزی انگلستان این است که این بانک یک خزانه تجاری نیست، بنابراین برای مدیریت حجم بالای درخواستهای وام طلای بانکها از بانکهای مرکزی آماده نیست.»
حجم طلای موسوم به Loco London free float، یعنی مقدار طلایی که بهراحتی در بازار فرابورسی لندن (OTC) در دسترس است و در لندن ذخیره میشود، پس از افزایش ارسال طلا به نیویورک کاهش یافته است.
در دو ماه گذشته، ۱۲.۲ میلیون اونس تروی طلا به انبارهای مورد تأیید بورس کالای آمریکا (COMEX) تحویل داده شده است که باعث افزایش ۷۰ درصدی ذخایر طلا در این انبارها شده و میزان کل ذخایر را به ۲۹.۸ میلیون اونس رسانده است، رقمی که بالاترین سطح از آگوست ۲۰۲۲ محسوب میشود.
گزارشهای مربوط به انتقال طلا به نیویورک، توجه کمیته خزانهداری پارلمان بریتانیا را جلب کرد. یکی از اعضای این کمیته روز چهارشنبه از اندرو بیلی (Andrew Bailey)، رئیس بانک مرکزی انگلستان (BoE)، پرسید که آیا او در این تحولات ریسکی میبیند.
بیلی در پاسخ گفت: «ما دیگر در استاندارد طلا نیستیم، بنابراین این موضوع از نظر سیاستگذاری اهمیت خاصی ندارد.» او به نظام پولی منسوخی اشاره داشت که در آن، ارزش ارز با پشتوانه طلا تعیین میشد.
بااینحال، بیلی تأکید کرد که لندن همچنان یک بازار اصلی برای طلا باقی مانده است و گفت:
«اگر کسی بخواهد در این بازار فعالیت کند و از طلای خود در معاملات استفاده کند، واقعاً لازم است که آن را در لندن نگه دارد.»
انتقال طلا به ایالات متحده باعث کاهش مقدار طلای free float در خزانههای لندن شد، یعنی طلایی که تحت مالکیت بانکهای مرکزی یا صندوقهای معاملاتی قابل معامله با پشتوانه فیزیکی طلا نیست.
این وضعیت به نوبه خود تقاضا را از سوی فعالان بازار لندن که مایل به اجاره دادن طلای خود و عرضه آن به بازار فرابورسی (OTC) هستند، افزایش داده است.
الکساندر زومفه (Alexander Zumpfe)، معاملهگر فلزات گرانبها در شرکت Heraeus Metals، گفت که چالشهای نقدینگی در سایر مراکز معاملاتی بزرگ نسبت به لندن کمتر محسوس هستند اما تأثیرات آن در سطح جهانی احساس میشود.
وی افزود:
«پیچیدگیهای لجستیکی مربوط به انتقال مقادیر زیادی طلا، بهویژه از اروپا به ایالات متحده، این فشارها را تشدید کرده است. آسیا نیز برخی اثرات جانبی این تغییرات را به ویژه در بازارهایی مانند سنگاپور و هنگکنگ تجربه کرده است.»