این هفته، پل کروگمن (Paul Krugman)، اقتصاددان آمریکایی و برنده جایزه نوبل، به ‌طور رسمی از نقش خود به‌ عنوان ستون‌نویس نظرات در نیویورک تایمز کناره‌گیری کرد. این خبر در شبکه‌های اجتماعی با موجی از انتقادات همراه بود، و بسیاری از کاربران دیدگاه‌های تند خود را درباره سوابق او مطرح کرده و او را به اشتباهات مکرر در پیش‌بینی‌های اقتصادی متهم کردند.

از ماشین فکس تا «حباب» بیت ‌کوین: اشتباهات کروگمن در کناره‌گیری او از نیویورک تایمز مورد توجه قرار گرفت

در تاریخ ۶ دسامبر ۲۰۲۴ (16 آذر ۱۴۰۳)، نیویورک تایمز در پستی در شبکه اجتماعی X خبر بازنشستگی پل کروگمن (Paul Krugman)، اقتصاددان برجسته، را اعلام کرد. در این پست آمده بود:

«پس از نزدیک به ۲۵ سال به ‌عنوان ستون‌نویس نظرات، پل کروگمن از تایمز بازنشسته می‌شود.»

با این حال، واکنش‌ها به این بازنشستگی چندان مهربانانه نبود—منتقدان او را به سرعت به ‌عنوان یکی از ناکارآمدترین اقتصاددانان دوران ما معرفی کردند.

کروگمن، که یک اقتصاددان برجسته آمریکایی است، با مشارکت‌های خود در نظریه تجارت بین‌الملل، جغرافیای اقتصادی و اقتصاد کلان شناخته شده است. با وجود نفوذ گسترده‌اش، او اغلب در تیررس تحلیل‌گرانی قرار می‌گیرد که معتقدند دیدگاه‌های متغیر و مواضع آشکارا سیاسی او به اعتبارش آسیب زده است.

منتقدان ادعا می‌کنند که حمایت او از سیاست‌های مداخله‌گرایانه تمایل دارد پیامدهای منفی بالقوه بلندمدت، مانند افزایش بدهی یا اختلال در پویایی بازار، را نادیده بگیرد.

کروگمن در یک میزگرد در سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) درباره بیت ‌کوین (BTC) خندید و آن را به تمسخر گرفت. این اقتصاددان در آن زمان بیت کوین را یک «پیشگویی خودتحقق‌پذیر خالص» توصیف کرد.
کروگمن در یک میزگرد در سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) درباره بیت ‌کوین (BTC) خندید و آن را به تمسخر گرفت. این اقتصاددان در آن زمان بیت کوین را یک «پیشگویی خودتحقق‌پذیر خالص» توصیف کرد.

در رشته پست‌های X نیویورک تایمز، این نظر کروگمن بازتاب گسترده‌ای داشت. یکی از کاربران X نوشت:

«یک توجیه‌گر که تمام عمر خود را صرف متقاعد کردن مردم کرد که چرا یک رژیم اقتصادی امپریالیستی داخلی توسط دولت‌های قاتل جمعی لازم است، بازنشسته شد. هورا!»

وین واگان (Wayne Vaughan)، یکی از حامیان بیت کوین، اظهار داشت:

«خوش‌بختانه از شرش خلاص شدیم.»

مسئله فقط این نیست که کروگمن گاهی اشتباه می‌کند—منتقدان استدلال می‌کنند که او به طرز عجیبی همواره اشتباه می‌کند.

به ‌عنوان مثال، دیدگاه بدنام کروگمن درباره اینترنت در سال ۱۹۹۸ (۱۳۷۷) همچنان باعث تمسخر او می‌شود. گفته شده است که او اهمیت اقتصادی اینترنت را دست کم گرفت و آن را با اهمیت دستگاه فکس مقایسه کرد. با این حال، زمان خلاف حرف او را ثابت کرد، چون اینترنت به یک نیروی محرک بزرگ برای رشد اقتصادی و نوآوری تبدیل شد.

فراتر از این، کروگمن درباره نرخ‌های بهره، سیاست‌های مالی و تورم نیز قضاوت‌های نادرستی داشت—وی مدعی بود که تورم کوتاه‌مدت خواهد بود—و همچنین توان بالقوه جهانی‌شدن برای تأثیرگذاری جدی بر دستمزدهای ایالات متحده را نادیده گرفت.

یکی از کاربران X روز جمعه به‌صراحت نوشت:

«این فرد یک آدم کاملاً احمق است و بیشتر مواقع اشتباه می‌کرد. خوشبختانه از شرش خلاص شدیم.»

کاربر دیگری اظهار داشت:

«این آدم از نظر مالی بی‌سواد است.»

انتقادات به اینجا ختم نشد. فرد دیگری نوشت:

«تعداد کمی از اقتصاددانان واقعاً دنیای واقعی را که ما در آن زندگی می‌کنیم درک می‌کنند. برخی این کار را می‌کنند و آن‌ها خاص هستند.»

وی ادامه داد:

«پل کروگمن بیشتر زندگی بزرگسالی خود را در یک جهان موازی، یک دنیای خیالی زندگی کرده است. تقریباً هیچ‌چیزی که او می‌گوید مبتنی بر تجربه واقعی ما نیست، جز این‌که: “من بازنشسته شدم.”»

کروگمن همچنین منتقد سرسخت بیت کوین (BTC) بوده و اغلب در مورد کاربرد و ارزش آن ابراز تردید کرده است. در یک میزگرد در سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴)، او بیت کوین را به ‌عنوان یک «حباب» ناشی از «ایدئولوژی لیبرتارین» رد کرد و ادعا کرد که بیت کوین یک راه‌حل در جستجوی یک مشکل است و از نظر اقتصادی هیچ ارتباط معناداری ندارد.

او اغلب بیت کوین و دارایی‌های رمزارزی را با طرح‌های پانزی مقایسه کرده است. با این حال، علی‌رغم شکاکیت او، بیت کوین و اقتصاد گسترده‌تر کریپتو به ‌طور پیوسته جایگاه خود را تقویت کرده و به‌ طور فزاینده‌ای استدلال‌های او در مورد نبود کاربرد و اهمیت آن‌ها را به چالش کشیده‌اند.

سابقه اشتباهات کروگمن—از جمله نظرات او در مورد بیت کوین و اینترنت—بسیاری را به این فکر انداخته که چرا او همچنان در میان دموکرات‌ها چنین محبوب است.

یکی دیگر از افراد روز جمعه اظهار داشت:

«کروگمن طی دهه‌ها نظرات بد زیادی داشت، نه فقط اشتباه ۱۸۰ درجه‌ای او درباره اینترنت، بلکه بسیاری از موضوعات اقتصادی. او همواره به ‌عنوان یک پشتیبان رسمی اقتصادی برای برخی از بدترین ایده‌های جناح چپ عمل می‌کرد.»