طلا یکی از قدیمی‌ترین اشکال پول است؛ سکه‌های طلا اولین بار در پادشاهی لیدی (Kingdom of Lydia) که اکنون بخشی از ترکیه است، حدود ۵۵۰ پیش از میلاد استفاده شدند. طلا همچنین به مدت طولانی به عنوان ابزاری برای حفظ ارزش سرمایه و همچنین یک دارایی برای سرمایه‌گذاری استفاده شده است.
در این مقاله درباره اصول اولیه سبد سرمایه، برخی از مبانی تشکیل سبد سرمایه‌های خود را توضیح می‌دهیم. ما با بررسی برخی از انواع سرمایه‌گذاری‌های بیشتر مورد استفاده شروع خواهیم کرد و از طریق آن چه که برای استفاده موثر از آنها در یک سبد سرمایه نیاز دارید، پیش خواهیم رفت.
طلا چیست؟
دو راه اصلی برای سرمایه‌گذاری در طلا وجود دارد:
- خرید مستقیم کالا (شمش طلا)
- یا خرید سهام شرکت‌هایی که طلا را استخراج کرده و به فروش می‌رسانند (سهام طلا).
از آنجا که سهام طلا هم اهرم مالی و هم اهرم عملیاتی دارند، نتایج آنها تمایل دارد تا تاثیر تغییرات در قیمت طلا را بزرگنمایی کند. آنها همچنین بسیار بیشتر از شمش، که فقط وابسته به قیمت کالای زیربنایی است، نوسان دارند. در این مقاله، عمدتاً روی شمش طلا تمرکز خواهیم کرد، که برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال پوشش ریسک مرتبط با بازار هستند، مناسب‌تر است.
همان طور که نمودار بالا نشان می‌دهد، عملکرد طلا در بلندمدت چندان خوب نبوده است. قبل از فروپاشی سیستم برتون وودز (Bretton Woods) در سال ۱۹۷۱، قیمت طلا 35 دلار به ازای هر اونس تروا تعیین شده بود. از آن زمان به بعد، قیمت به شدت افزایش یافته است. با این حال، بازدهی‌های بلندمدت طلا از هر دو سهام آمریکا و سبد سرمایه ترکیبی شامل ۶۰ درصد در سهام و ۴۰ درصد در اوراق قرضه عقب مانده است.
علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری روی طلا اغلب به توانایی طلا برای حفظ ارزش سرمایه خود در طول زمان اشاره می‌کنند. به عنوان یک دستورالعمل، اغلب گفته می‌شود که یک اونس طلا باید تقریباً به قیمت یک کت و شلوار مردانه باکیفیت ارزیابی شود. من کارشناس لباس مردانه نیستم، اما به نظر می‌رسد که قیمت فعلی طلا حدود ۲۰۰۰ دلار به ازای هر اونس به اندازه کافی بالا است تا هزینه یک کت و شلوار قابل قبول را پوشش دهد.
مزایا و خطرات سرمایه گذاری در طلا چیست؟
در زمینه تولید بازده، طلا در ۲۰ سال گذشته عملکرد قابل قبولی داشته است. اما همانطور که در نمودار پراکندگی زیر نشان داده شده، نوسانات نیز نسبتاً بالا بوده است.
طلا همچنین در معرض ریسک نزولی نسبتاً زیادی قرار گرفته است، اگرچه نمایه ریسک نزولی آن نسبت به سایر کالاها متوسط‌تر است.
چگونه در طلا سرمایه‌گذاری کنیم؟
داشتن طلا به شکل فیزیکی اغلب برای افرادی که تلاش می‌کنند برای بدترین سناریوها خود را آماده کنند، مانند نیاز به فرار در زمان جنگ، جذاب است. و در واقع، داشتن سکه‌های طلای ذخیره‌شده در زیرزمین یا اتاق زیرشیروانی در برخی مواقع، مثل زمان جنگ جهانی دوم، برای برخی خانواده‌ها نجات‌بخش بوده است.
اما داشتن طلا به شکل فیزیکی معایبی دارد: به طور خاص، هزینه‌های نگهداری و خطر سرقت بالا است. در زمان‌های عادی، سرمایه‌گذاران معمولاً بهتر است طلا را از طریق یک صندوق متقابل یا ETF داشته باشند.
جدول زیر مجموعه‌ای از صندوق‌های طلا با نسبت هزینه‌های نسبتاً پایین را نشان می‌دهد.
طلا در چه زمانی بهترین عملکرد را دارد؟
علی‌رغم نوسانات کوتاه‌مدت، طلا تاریخچه‌ای طولانی به عنوان یک دارایی امن دارد. قیمت طلا عمدتاً مستقل از دیگر دسته‌های دارایی است و همچنین به طور سنتی به عنوان یک دارایی مطمئن در برابر ضعف دلار استفاده شده است. طلا همچنین می‌تواند به عنوان یک هِج در برابر تورم و نوسانات بازار عمل کند.
جدول زیر بازده سالانه طلا را در برخی از قوی‌ترین دوره‌های آن نشان می‌دهد.
چه مدت باید سرمایه‌گذاری‌های خود در طلا را نگه دارم؟
اکثر کارشناسان توصیه می‌کنند که طلا را حداقل برای ۱۰ سال نگه داریم. آنها بخشی از این دستورالعمل را با نگاه کردن به فراوانی تاریخی ضررها در طول دوره‌های زمانی مختلف از یک سال تا ۱۰ سال به دست آوردیم. همچنین حداکثر زمان بازیابی یا مدت زمانی که معمولاً برای بازیابی پس از یک کاهش نیاز است را در نظر گرفتیم.
چه مقدار از سبد سرمایه‌گذاری من باید در طلا باشد؟
مانند سایر دسته‌های صندوق‌های تخصصی، کارشناسان توصیه می‌کنند که سرمایه‌گذاران فردی قرار دادن طلا در سبد سرمایه‌گذاری خود را محدود نگه دارند (که کارشناسان ما آن را به عنوان ۱۵ درصد یا کمتر از دارایی‌ها تعریف می‌کنند).
در مجموع، طلا سابقه نسبتاً قابل اتکایی به عنوان دارایی امنی در زمان‌های آشوب بازار دارد. این فلز گرانبها همچنین می‌تواند مزایای تنوع‌بخشی قابل توجهی را برای سبد سرمایه ما ارائه دهد، چون همبستگی آن هم با سهام و هم اوراق قرضه معمولاً بسیار پایین است. با این حال، با توجه به بازگشت‌های طولانی مدت نه چندان درخشان آن، بهتر است طلا به عنوان یک سیاست بیمه‌ای تلقی شود تا به عنوان یک دارایی اصلی.
