مقایسه ثروت کشورها شاید دشوارتر از آن است که فکر کنید. کشورهای پرجمعیت معمولاً اقتصادهای بزرگتری دارند، اما این بدان معنا نیست که درآمد فردی بالا است. درآمد دلاری به ازای هر فرد معمول‌ترین معیار برای طبقه‌بندی کشورها به غنی و فقیر است، اما این معیار تفاوت‌های بین‌المللی در قیمت‌ها را در نظر نمی‌گیرد. همچنین این معیار، تعداد ساعت‌هایی را که افراد باید برای کسب دستمزد خود کار کنند، در نظر نمی‌گیرد. برای ارائه تصویر کامل‌تر، مجله اکونومیست (Economist) با استفاده از آخرین داده‌های موجود در سه شاخص: درآمد دلاری به ازای هر فرد، درآمد تعدیل‌شده برای قیمت‌های محلی (معروف به توان خرید یا ppp)، و درآمد به ازای هر ساعت کار، فهرستی از ثروتمندان جهان را ایجاد کرده است.

یافته‌ها نشان می‌دهند که اقتصاد می‌تواند چقدر ناپایدار باشد. به آمریکا نگاه کنید. تولید ناخالص داخلی آن با اختلاف زیاد در نرخ‌های تبادل بازار بزرگترین است. اما درآمد به ازای هر فرد آن فقط هفتمین رتبه برتر در جهان است، و زمانی که با توجه به قیمت‌های محلی تنظیم می‌شود، به رتبه هشتم افت می‌کند. وقتی که از نظر روزهای کاری طولانی و تعطیلات محدود ارزیابی می‌شود، این به رتبه یازدهم سقوط می‌کند. چین – دومین اقتصاد بزرگ جهان از نظر اسمی – در رتبه ۶۵ام به ازای تولید ناخالص داخلی به ازای هر فرد و ۹۶ام به ازای ساعت‌های کاری قرار می‌گیرد. سایر کشورهای دارای فرهنگ کاری طاقت‌فرسا نیز تغییرات بزرگی را می‌بینند: کره جنوبی در اندازه‌گیری اول ما رتبه ۳۱ام و در دومین رتبه ۳۰ام را دارد، اما در سومین مورد در رتبه ۴۷ام قرار می‌گیرد.

ثروتمندترین-کشورها

در بسیاری از نقاط اروپای غربی، روند در جهت مخالف است: مکان‌هایی مانند بلژیک، آلمان و سوئد وقتی که قیمت‌های پایین‌تر یا تعادل کار-زندگی مطلوب آن‌ها در نظر گرفته می‌شود، در رتبه‌بندی‌ها بالا می‌روند. حقوق‌ها در لوکزامبورگ بیشترین ارزش را در قیمت‌های محلی دارند. و نروژ بالاترین درآمد متوسط به ازای هر ساعت کاری در جهان را دارد. (۲۰ کشور برتر را در نمودار بالا مشاهده کنید.)

این محاسبات می‌توانند دقیق نباشند. برای مثال، تبدیل‌های بر اساس قدرت خرید (PPP) در ثبت تفاوت‌ها در کیفیت کالاها و خدمات مشکل دارند. روش‌ها برای محاسبه ساعات کاری ممکن است متفاوت باشند؛ برآورد آن‌ها برای کشورهای فقیر با بخش‌های غیررسمی بزرگ به خصوص دشوار است. همچنین داده‌ها از برخی کشورها قابل اعتماد نیستند. برخی کشورها (به ویژه چین) نرخ‌های پس‌انداز بسیار بالایی دارند، بنابراین حتی تولید ناخالص داخلی آن‌ها به ازای هر ساعت کار با تنظیم PPP نیز سطح زندگی‌شان را منعکس نمی‌کند. این رتبه‌بندی همچنین درآمد متوسط افراد را نشان می‌دهد (آن چه آنها به دست می‌آورند)، نه دارایی‌های آنها (آن چه که قبلاً دارند). اما این مقایسه ارزیابی کامل‌تری از ثروتمندترین کشورهای جهان ارائه می‌دهد تا تمرکز بر هر معیار تکی؛ نشان می‌دهد که پول شما کجا بیشترین ارزش را دارد، و کجا ساعات طولانی کاری همیشه سودآور نیست.

ایران در میان ثروتمندترین کشورهای جهان در چه جایگاهی قرار دارد؟

ایران از نظر تولید ناخالص داخلی و درآمد سرانه در میان ثروتمندترین کشورهای جهان، جایگاه متوسطی دارد. بر اساس شاخص‌های اقتصادی مانند تولید ناخالص داخلی (GDP) و درآمد سرانه، ایران معمولاً در رتبه‌های میانه در فهرست‌های جهانی قرار می‌گیرد. تحریم‌های اقتصادی، نوسانات بازار نفت و چالش‌های ساختاری داخلی بر اقتصاد ایران تاثیر گذاشته‌اند. بنابراین، اگرچه ایران منابع طبیعی غنی دارد، اما در مقایسه با ثروتمندترین کشورهای جهان، مانند کشورهای غربی یا کشورهایی با اقتصادهای بزرگ و پیشرفته، جایگاه پایین‌تری دارد.