آنچه در این مطلب می خوانید
ساتیش پراتاپ سالونکه (Satish Pratap Salunke)، از جواهرسازان هند، مانند پدر و پدربزرگ خود، طلاهای قدیمی را از جواهرسازان جمعآوری، آنها را ذوب کرده و به صورت شمشهای طلا به جواهرسازان برمیگرداند.
او دو کارخانه تصفیه دارد، یکی در کوچی (Kochi) در ایالت جنوبی کرالا (Kerala) و دیگری در تیروچیراپالی (Tiruchirappalli) در تامیل نادو (Tamil Nadu). اقوام در دیگر مناطق جنوب هند نیز کارخانههای تصفیه دارند.
او میگوید: “ریختهگرهای من هر روز به طور متوسط دو تا سه کیلوگرم طلا ذوب میکنند”.
تقریباً در هر شهری از هند حداقل یک کارخانه تصفیه کوچک مشابه آن چه توسط آقای سالونکه (Salunke) اداره میشود، وجود دارد. این بخش به عنوان بخش تصفیه “سازماندهی نشده” شناخته می شود که آن را از پالایشگاه های بزرگی که شمش ها و سکه های طلا را از طلای وارداتی و تصفیه نشده میسازند، متمایز میکند.
تخمین زده میشود که به طور کلی، خانوادههای هندی مقدار عظیمی یعنی 25،000 تن طلا در اختیار دارند و بخشی از آن همیشه برای فروش در دسترس است، به ویژه زمانی که قیمت طلا بالاست یا اقتصاد بد است و مردم میخواهند کمی پول نقد جمع به دست آورند.
جواهرسازان ممکن است خود طلاهای بازگشتی را فرآوری کنند، اما اغلب از تصفیهگران کوچک استفاده میکنند که طلا را دوباره به شکل شمش باز میگردانند.
آقای سالونکه میگوید که جواهرسازان محلی دوست دارند با تصفیهگران کوچک مانند او کار کنند، چون آنها به سرعت کار میکنند و از گرفتن پول نقد خوشحال میشوند.
“بیشتر جواهرسازان ترجیح میدهند طلا را از ما بخرند، چون ما در هر شهری با واحدهای کوچک مستقر هستیم. یک جواهرساز میتواند طلاهای پالایش شده خود را در چند ساعت باز پس بگیرد، و کار ما شبیه تصفیهگران بزرگ نیست که برای پالایش طلاهای بازیافتی چند روز زمان نیاز دارند.”
بر اساس گزارش شورای جهانی طلا، از 900 تن طلا که در سال 2023 در هند پالایش شده است، 117 تن از منابع بازیافتی به دست آمده است.
اما این بازار بازیافت توسط تصفیهگران بزرگ صنعتی طلا در هند مورد توجه قرار گرفته است.
آنها در سالهای اخیر گسترش یافتهاند، که ناشی از تعرفههای وارداتی مطلوب برای منبع اصلی طلای خود – طلای وارداتی و تصفیهنشده معروف به طلا کوپلاسیون است.
بین سالهای 2013 تا 2021، ظرفیت تصفیهگران بزرگ در هند از 300 تا 1،800 تن طلا در سال افزایش یافته است.
برای آنها وارد کردن مقدار کافی طلای خام برای ادامه فعالیت پالایشگاههایشان دشوار است. در واقع، طبق گفته هرشاد آجمرا (Harshad Ajmera)، دبیر انجمن پالایشگران و سکه زنهای طلا، کمتر از ۵۰ درصد ظرفیت پالایشی آنها مورد استفاده قرار میگیرد.
بنابراین، پالایشگاههای بزرگ با امید به جمعآوری طلاهای ضایعاتی و تبدیل آنها به شمشهای طلا با کیفیت بالا، شروع به افتتاح مراکز جمعآوری ضایعات در شهرهای بزرگ کردهاند.
آقای آجمرا میگوید: “در حال حاضر، بیشتر بازیافت طلا توسط بخش غیرسازمانیافته [پالایشگران کوچک] انجام میشود – این روند باید تغییر کند”.
او میخواهد هند به یک مرکز جهانی برای پالایش طلا تبدیل شود، که این به معنای وارد کردن بیشتر طلای خام و به عهده گرفتن بخش بیشتری از فرایند بازیافت طلا توسط شرکتهای بزرگ خواهد بود.
آقای آجمرا اظهار داشت: “سوئیس بزرگترین مرکز پالایش طلا و ترانزیت در جهان است. ما میخواهیم هند نیز در همان جایگاه قرار گیرد.”
سیجیآر متالویز (CGR Metalloys) یکی از پیشروان پالایش طلا در هند است، که سالانه حدود ۱۵۰ تن طلا را پالایش میکند.
مانند سایر بازیگران بزرگ، این شرکت دارای آخرین تجهیزات برای ذوب و پالایش طلا است، که میگوید برای محیط زیست بهتر است و میتواند خلوص طلای خود را در سطوح بسیار بالایی تضمین کند.
جیمز خوزه (James Jose)، مدیرعامل سیجیآر میگوید: “شمش پالایش شده با بالاترین سطوح دقت و بر اساس روشهای مختلف سنجش طلا، ارزیابی میشود.”
این شرکت سه مرکز بازیافت طلا در ایالت کرالا افتتاح کرده است.
آقای خوزه میگوید: “پالایشگاههای هندی ظرفیت عظیمی دارند… ما هزینههای زیادی داریم. بنابراین، راهاندازی مراکز جمعآوری، جریان طلاهای ضایعاتی را افزایش خواهد داد. این کار کمک خواهد کرد تا تولید من ۳۰ تا ۴۰ درصد افزایش یابد.”
در سالهای اخیر، دولت در صنعت پالایش بیشتر وارد شده است. در سال ۲۰۲۰، اداره استانداردهای هند (Bureau of Indian Standards – BIS) مجموعهای از استانداردها برای شمشهای طلا شامل خلوص، وزن، علامتگذاریها و ابعاد را معرفی کرد.
پالایشگران تایید شده توسط اداره استانداردهای هند میتوانند شمشهای خود را در بازارهای کالا بفروشند.
سوماسوندارام پیآر (Somasundaram PR)، مدیرعامل شورای جهانی طلا هند، میگوید: “این صنعت، با پیشگامی پالایشگاههای معتبر مجاز از سوی اداره استانداردهای هند، که استانداردهای مورد اعتماد برای محصولات طلا پالایش شده را تعیین میکند، به تدریج به سمت سازماندهی و کارایی بیشتر در حال تغییر است که هند را به یک مرکز جهانی تبدیل خواهد کرد”.
برخی ارقام نشان میدهند که پالایشگران کوچکتر در حال از دست دادن جایگاه خود هستند. بر اساس مشاوره متالز فوکوس (Metals Focus)، در سال ۲۰۱۵ بین ۷۰ تا ۷۵ درصد از صنعت بازیافت غیرسازمانیافته بود؛ تا سال ۲۰۲۱ این رقم به حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد کاهش یافته است.
اقدامات انجام شده توسط شرکتهای بزرگ بازیافت، آقای سالونکه (Mr Salunke) را زیاد نگران نمیکند – او میگوید که مشتریان خود را میشناسد.
او در ادامه گفت: “جواهرفروشان محلی حاضر نیستند هزینه بازیافتی که خیلی بیشتر از آن چیزی است که ما تعیین میکنیم، پرداخت کنند”.
و، مانند سایر پالایشگران کوچکتر، آقای سالونکه نیز در فناوری پالایش مدرن سرمایهگذاری کرده است.
آنها از استفاده از اسید نیتریک برای تصفیه طلا فاصله گرفتهاند و به جای آن به آکوا رجیا (Aqua Regia) روی آوردهاند، که آلودگی کمتری دارد.
آقای سالونکه میگوید: “طلای بازیافت شده توسط ما همانند طلای بازیافت شده توسط یک پالایشگاه سازمانیافته، خالص است. اکنون ما یک مرکز آزمایشی برای بررسی خلوص داریم، پس اشتباه خواهد بود اگر بگوییم نمیتوانیم طلا را به خالصترین شکلش تصفیه کنیم.”