داوود بیگی‌نژاد، نایب رئیس اتحادیه املاک، اعلام کرد که میانگین اجاره‌بها در تهران بیش از ۵۰ درصد افزایش یافته است و به دلیل افزایش قیمت مسکن، مستأجران دیگر به خرید خانه فکر نمی‌کنند.
روز یکشنبه، ۱۸ آگوست (28 مرداد)، بیگی‌نژاد افزود که در حال حاضر، بازار اجاره و خرید و فروش مسکن در حالت تورم توأم با رکود قرار دارد.
به گفته او، “به‌طور کلی خریداری در بازار مسکن وجود ندارد.”
پیش‌تر، بانک مرکزی ایران گزارش داده بود که نرخ اجاره‌بها در تهران و مناطق شهری استان به ترتیب ۴۷ درصد و ۵۱.۶ درصد در ماه ژوئن نسبت به ژوئن ۲۰۲۳ افزایش یافته است.
آرشیو آماری بانک مرکزی نشان می‌دهد که در حالی که تقریباً ۱۵,۰۰۰ واحد مسکونی در تهران در ژوئن ۲۰۱۸، پیش از اعمال تحریم‌های آمریکا علیه ایران، فروخته شده بود، این رقم در ژوئن امسال به کمتر از ۴,۰۰۰ واحد کاهش یافته است.
از آغاز دولت ابراهیم رئیسی، میانگین قیمت هر متر مربع مسکن در تهران از کمتر از ۳۲ میلیون تومان (تقریباً ۵۳۴ دلار) به نزدیک به ۸۵ میلیون تومان (تقریباً ۱۴۱۷ دلار) افزایش یافته است.
در ابتدای دوره ریاست‌جمهوری ابراهیم رئیسی، دولت وی وعده ساخت سالانه یک میلیون واحد مسکونی را داده بود؛ با این حال، در تاریخ ۱۳ آوریل (25 فروردین)، محمدرضا رضایی کوچی، رئیس کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی، اعلام کرد که پیشرفت طرح «نهضت ملی مسکن» در حدود ۲۵ درصد متوقف شده است و تنها یک «بخش بسیار کوچک» از پروژه‌های مسکن دولتی تکمیل شده است.
او افزود که آن چه تحویل داده شده است، مربوط به طرح «نهضت ملی مسکن» دولت قبلی است.
داوود بیگی‌نژاد، نایب رئیس اتحادیه املاک، همچنین به تصویب سقف ۲۵ درصدی برای افزایش اجاره‌بها در سال جاری اشاره کرد و اظهار داشت که در حال حاضر هیچ مدل قیمت‌گذاری مناسبی وجود ندارد.
سال گذشته، دولت افزایش اجاره‌بها بیش از ۲۵ درصد را در تهران ممنوع کرد، اما در عمل اجاره‌ها بیش از دو برابر این مقدار افزایش یافت.
بیگی‌نژاد می‌گوید که مانند سال‌های گذشته، هیچ اقدامی در بازار مسکن برای کمک به مستاجران جهت صاحب خانه شدن انجام نشده است چون قیمت‌گذاری فراتر از توان مالی مستاجران است؛ به عبارت دیگر، قدرت خرید مستاجر معمولی کاهش یافته و به همین دلیل بازار مسکن در رکود قرار دارد چون اصلاً خریداری وجود ندارد.
او افزود که مستاجران به دلیل کاهش توان مالی خود، از مناطقی که در آن زندگی می‌کنند، به محله‌های کم‌درآمدتر نقل مکان می‌کنند.
