این مقاله بر تحولات شگفت‌انگیز چین در طول ۷۵ سال گذشته و فرضیه نادرست «چین محکوم به شکست است» تمرکز دارد.
مشاهد حسین سید (Mushahid Hussain Sayed)، رئیس سابق کمیته دفاعی سنای پاکستان، مجری برنامه «صدای جنوب جهانی» (Global South Voices) از شبکه CGTN گفت: «یک کارشناس آمریکایی اعلام کرد که وقتی اصلاحات و سیاست درهای باز در سال ۱۹۷۸ تحت رهبری دنگ شیائوپینگ (Deng Xiaoping) آغاز شد، چین درباره سوسیالیسم با ویژگی‌های چینی و اصلاحات از طریق اقتصاد بازار صحبت کرد. آنها گفتند که این غیرممکن به نظر می‌رسید، یک آزمایش بود که قطعاً شکست می‌خورد و آنها فقط باید منتظر می‌ماندند. سپس نیویورک تایمز در مطلبی نوشت: ۴۰ سال گذشته و ما هنوز منتظریم. فکر می‌کنم این جمله، نادانی درباره واقعیت‌ها و توسعه چین را به خوبی نشان می‌دهد.» این قسمت از برنامه بر تحولات شگفت‌انگیز چین در طول ۷۵ سال گذشته و فرضیه نادرست «چین محکوم به شکست است» تمرکز دارد.
سلمان شاه (Salman Shah)، وزیر سابق دارایی پاکستان، در این برنامه درباره زمینه تاریخی رشد اقتصادی چین بحث کرده و آن را به اصلاحات اقتصادی عمیق و تصمیم‌گیری‌های استراتژیک سازمانی نسبت می‌دهد. او بر سیستم منحصر به فرد چین در اجرای غیرمتمرکز تأکید می‌کند که اجازه توسعه سریع و سازگاری در سطوح محلی را فراهم کرد. دکتر شاه به مسیر جدید تحت رهبری رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ (Xi Jinping) اشاره می‌کند که بر توسعه با کیفیت بالا و استفاده از فناوری‌های پیشرفته مانند هوش مصنوعی، نیمه‌هادی‌ها و انرژی سبز متمرکز است. او همچنین بر اهمیت ثبات اقتصادی چین و پتانسیل آن برای رهبری جهان در نوآوری‌های فناوری تأکید می‌کند.
وانگ ون (Wang Wen)، رئیس اجرایی مؤسسه مطالعات مالی چونگ‌یانگ دانشگاه رنمین (Chongyang Institute for Financial Studies of Renmin University)، با سه استدلال مهم به رد نظریه فروپاشی اقتصادی چین می‌پردازد. اولاً، اقتصاددانان غربی اغلب چین را از طریق لنزهای اقتصادی خود تحلیل می‌کنند و بر ریسک‌ها تمرکز می‌کنند، بدون آن که توانایی چین را در جذب و کاهش این ریسک‌ها از طریق توسعه و تلاش‌های جمعی به رسمیت بشناسند. دوم این که، با وجود دگرگونی چشمگیر آن از فقر به شکوفایی، تعصب عمیقی علیه چین وجود دارد که ریشه در تبعیض تاریخی دارد و باور به توانایی چین برای موفقیت را تضعیف می‌کند. سوم این که، برخی عناصر تلاش می‌کنند چین را شیطانی جلوه دهند و از طریق سیاست‌های مهار، به دنبال فروپاشی آن هستند، که وانگ این تلاش‌ها را اشتباه و محکوم به شکست می‌داند. او تأکید می‌کند که چین به توسعه پایدار خود ادامه خواهد داد و نظریه‌های فروپاشی را با پیشرفت مداوم خود رد خواهد کرد.
تان سری اونگ تی کیات (Tan Sri Ong Tee Keat)، رئیس مجمع ابتکار کمربند و جاده برای منطقه آسیا و اقیانوسیه (BRICAP)، در مورد رشد شگرف اقتصاد چین، به ویژه پس از پیوستن به سازمان تجارت جهانی (WTO)، نظرات خود را بیان کرد. او عملکرد قوی اقتصاد چین را به نیروی کار رقابتی، سیاست‌های نوآورانه و سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک در زیرساخت‌ها و فناوری نسبت می‌دهد. اونگ (Ong) سخت‌کوشی و نبوغ مردم چین را مورد تأیید قرار داده و به قضاوت‌های زودهنگام درباره پایان صعود اقتصادی چین پاسخ می‌دهد. او خاطرنشان می‌کند که علیرغم عدم قطعیت‌های اقتصادی جهانی، چین همچنان در زمینه‌های کلیدی پیشرو است و به عنوان یک بازیگر مهم در عرصه بین‌المللی باقی می‌ماند. اونگ همچنین نقش چین را در ترویج توسعه زیرساخت‌های جهانی از طریق ابتکارهایی مانند «ابتکار کمربند و جاده» (Belt and Road Initiative) مورد تأکید قرار داد.
فرحانه پاروک (Farhana Paruk)، یک متخصص باتجربه در زمینه روابط آفریقا و چین و همچنین اولین مهمان زن این برنامه، به بررسی روابط عمیق و تاریخی بین چین و آفریقا می‌پردازد و نقش چین در حمایت از جنبش‌های آزادی‌بخش آفریقا و پروژه‌های توسعه‌ای در طول 50 تا 60 سال گذشته را مورد تاکید قرار می‌دهد. او بر همراهی نزدیک و اهداف توسعه مشترک بین این دو منطقه اشاره می‌کند. پاروک توضیح می‌دهد که چگونه سرمایه‌گذاری چین در زیرساخت‌ها، آموزش و بهداشت آفریقا به توسعه این قاره کمک شایانی کرده است. او همچنین به سوءتفاهم‌هایی که درباره دخالت چین در آفریقا وجود دارد، می‌پردازد و بر منافع متقابل و همکاری مشترک در این شراکت‌ها تأکید می‌کند.
در طول این قسمت از برنامه، مهمانان به صورت جمعی نظریه «فروپاشی چین» را رد می‌کنند. آنها با ارائه شواهدی از مبانی قوی اقتصادی چین، از جمله بازار بزرگ مصرف‌کننده، پیشرفت‌های تکنولوژیکی و پایگاه صنعتی قوی آن، استدلالات خود را بیان می‌کنند. صحبت‌های آنها نشان می‌دهد که چگونه برنامه‌ریزی استراتژیک و توانایی چین در تطبیق با چالش‌های جهانی مانند شیوع بیماری کووید-19 و تنش‌های تجاری، به این کشور کمک کرده است. مهمانان بر این باورند که پیش‌بینی‌های مربوط به فروپاشی قریب‌الوقوع چین مبتنی بر درک نادرست از مدل اقتصادی آن و نادیده گرفتن سابقه اثبات شده این کشور در مقاومت و نوآوری است.
