گروههای پرستاران و کارکنان بهداشتی همچنان در اعتراض به شرایط کاری نامناسب و مطالبات برآورده نشده به تظاهرات خود ادامه میدهند.
این تظاهرات روز یکشنبه، ۱۸ آگوست (28 مرداد)، در چندین شهر از جمله مشهد، یاسوج، جهرم و قزوین برگزار شد.
اعتراض پرستاران در بیمارستان امام رضا در مشهد برای دومین روز ادامه یافت و پرستاران سایر مراکز درمانی شهر از جمله بیمارستان هاشمینژاد، بیمارستان کودکان اکبر، بیمارستان طالقانی و بیمارستان ولایت نیز روز یکشنبه به این اعتراضات پیوستند.
در یاسوج نیز اعتراض پرستاران برای دومین روز ادامه داشت.
تصاویری از تظاهرات پرستاران در شهر جهرم و یکی از بیمارستانهای قزوین نیز در شبکههای اجتماعی منتشر شده است.
خواستههای اصلی پرستاران معترض شامل اصلاح تعرفهها، اجرای قانون مشاغل سخت و زیانآور، و لغو اضافهکاری اجباری است.
اعتراضات پرستاران ماههاست که ادامه دارد، اما آخرین دور این اعتراضات از ۳ آگوست (13 مرداد) در بیمارستانهای شیراز آغاز شد و از آن زمان به سایر شهرها گسترش یافته است.
در طول اعتراضات قبلی، گزارشهایی از تهدیدها و فشارها علیه معترضان منتشر شد. ماه گذشته، محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار، اعلام کرد که حدود ۶۰ پرستار در کرمان برای شرکت در تظاهرات احضار شدهاند.
پس از اعتصاب گسترده پرستاران در سراسر کشور، اتحادیههای معلمان و دانشجویان نیز حمایت خود را از اعتصاب پرستاران اعلام کردند.
نیروهای امنیتی در بیمارستان صادقی یزد پرستاران معترض را تهدید کردهاند که در صورت ادامه اعتراضات، از کار اخراج خواهند شد.
یک کارشناس ارشد پرستاری از اصفهان گفت:
“مشکل اصلی ما عدم اجرای قانون تعرفهها، افزایشهای شایستگی و اضافهکاری اجباری است. ما برای هر ساعت اضافهکاری ۲۰ هزار تومان (حدود ۰.۳۳ دلار) دریافت میکنیم. پرداخت اضافهکاری به پزشکان میتواند تا ده برابر یا بیشتر باشد. حقوق خالص من ۱۳.۸ میلیون تومان (حدود ۲۳۰ دلار) است. حتی مشاغل خدماتی برای هر ساعت اضافهکاری ۴۰ هزار تومان (حدود ۰.۶۶ دلار) دریافت میکنند.
قانون تعرفهها اجرا نمیشود و یک مافیا پشت این فساد است. سابقه کار تأثیر زیادی بر حقوق ما ندارد.
اضافهکاری اجباری است. ما هیچ تمایلی به کار اضافه برای ۲۰ هزار تومان در هر ساعت نداریم، اما به دلیل کمبود نیروی انسانی مجبور به انجام آن هستیم. کل حقوق من بیشتر از ۱۵ میلیون تومان (حدود ۲۵۰ دلار) نیست.”
او در ادامه افزود: “همراهان بیماران با ما بهخوبی رفتار نمیکنند. هیچکس پزشکان را اذیت نمیکند؛ آنها مستقیماً با ما برخورد میکنند.
تعداد شیفتهای کاری بسیار بالاست. این ماه، من بیش از ۲۹ شیفت کار کردهام. پرستاران از غذای بیمارستان که کیفیت بسیار پایینی دارد، برخوردار نمیشوند. ما تنها در شیفت شب یک وعده غذا دریافت میکنیم.
دستمزد پایین تنها برای پرستاران نیست. حتی اعضای هیئت علمی با مدرک کارشناسی ارشد حدود ۲۵۰ دلار درآمد دارند و یک پرستار با مدرک دکترا حدود ۲۵ میلیون تومان (حدود ۴۱۷ دلار) دریافت میکند. به عنوان یک پرستار، من قصد دارم مهاجرت کنم.”
قاسم ابوطالبی، عضو شورای عالی نظام پرستاری، در مارس ۲۰۲۴ اعلام کرد که کشور با کمبود حداقل ۱۰۰,۰۰۰ پرستار مواجه است.
پرستاران که از شرایط کاری خود ناامید شدهاند، در تلاش برای تأمین حقوق خود در حال اعتصاب هستند.
اعتصابکنندگان خواستار افزایش فوری دستمزد، حذف اضافهکاری اجباری، اجرای صحیح و سریع تعرفههای پرستاری، پرداخت دستمزدهای معوقه، بهبود شرایط سخت کاری و پایان سرکوب امنیتی پرستاران معترض هستند.
پروانه ماندنی، پرستار بیمارستان امام حسین در سپیدان، در تاریخ ۲ آگوست پس از همراهی سه بیمار برای انتقال از این بیمارستان به بیمارستان دیگری در شیراز، به دلیل کار زیاد که در پزشکی به عنوان «سندروم کاروشی» شناخته میشود، جان خود را از دست داد.
پس از مرگ این پرستار ۳۲ ساله، اعتصابات گسترده پرستاران در شهرهای مختلف آغاز شد.
احمد نجاتیان، رئیس سازمان نظام پرستاری، در یک مصاحبه تلویزیونی گفت:
“در حال حاضر، پرستاران ما با نیمی از نیروی استاندارد پرستاری کار میکنند که منجر به اضافهکاری اجباری میشود. ما نمیتوانیم از خدمترسانی به بیماران دست بکشیم و بنابراین پرستاران مجبور به انجام تا ۱۰۰ ساعت اضافهکاری اجباری در ماه هستند.”
گزارشها حاکی است که پرستاران برای هر ساعت اضافهکاری اجباری حدود ۲۰۰,۰۰۰ ریال (تقریباً ۳۳ سنت) دریافت میکنند.
محمدرضا شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار، در مصاحبهای با روزنامه دولتی شرق، خاطرنشان کرد که بر اساس آمارها، بیش از ۳۰ درصد پرستاران در محل کار خود تجربه خشونت فیزیکی داشتهاند. وی اظهار داشت: “یک پرستار در یاسوج به دلیل حمله همراه بیمار، یک چشم خود را از دست داد. ما گزارشهایی از جراحات ناشی از چاقو در ناحیه گردن، قفسه سینه و شکستگیها به دلیل حملات همراهان بیماران دریافت کردهایم.”
در تاریخ ۱۱ آگوست (21 مرداد)، روزنامه هممیهن گزارش داد که پرستاران ۹ بیمارستان در شیراز و یک بیمارستان در کرج از هفته گذشته در اعتراض به نادیده گرفتن مطالبات خود دست از کار کشیدهاند.
گزارش هممیهن همچنین به تدابیر امنیتی اتخاذ شده علیه پرستاران معترض اشاره کرده است.
این روزنامه از قول یک پرستار نوشت که نیروهای امنیتی با او تماس گرفته و او را به عنوان رهبر این اعتصابات متهم کرده و سپس او را به اخراج تهدید کردهاند.
شریفی مقدم در مصاحبهای با شرق اظهار داشت که یک پرستار رسمی با ۱۵ سال سابقه کار، حقوقی معادل ۱۴.۹ میلیون تومان (حدود ۲.۴۹ میلیون ریال یا ۲۵۰ دلار) دریافت میکند که از این مبلغ ۱۰ درصد، یعنی ۱.۴۹ میلیون ریال (حدود ۲۵ دلار)، برای بیمه کسر میشود.
دبیر کل خانه پرستار اشاره کرد که پرستاران در ایالات متحده بین ۴,۰۰۰ تا ۶,۰۰۰ دلار و در اروپا بین ۳,۰۰۰ تا ۴,۰۰۰ یورو درآمد دارند. او گفت: “پرستاران ما ترجیح میدهند در خانه بمانند تا اینکه برای حقوق ماهیانه ۱۵ میلیون تومان (۲۵۰ دلار) چنین کار سختی انجام دهند.”
مشکلات در نظام پرستاری و بخش بهداشت و درمان در ایران محدود به اعتصابات اخیر نیست. پرستاران همچنین در ماه جولای سال جاری اعتراض کردند.
فریدون مرادی، عضو شورای عالی نظام پرستاری، در ماه ژوئن اعلام کرد که هر ماه بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ پرستار مهاجرت میکنند.