با ادامه اعتراضات پرستاران، کارکنان بهداشت و درمان و نیروهای اورژانس در حداقل 9 شهر—اصفهان، نیشابور، بندرعباس، کرمانشاه، تهران، بوشهر، همدان، یزد و ایلام—در روز سه‌شنبه، ۲۷ آگوست (6 شهریور)، مأموران دولتی با تجمع کارکنان اورژانس پزشکی در بوشهر درگیر شدند و تعدادی از آنها را بازداشت کردند.
تعدادی از پرستاران و کارکنان اورژانس پزشکی در بوشهر بازداشت شده‌اند.
تعداد دقیق بازداشت‌شدگان همچنان نامشخص است و مقامات امنیتی ایران هیچ اطلاعاتی در این زمینه ارائه نداده‌اند.
نیروهای امنیتی همچنین در جریان اعتراضات پرستاران در تهران به‌طور گسترده حضور داشتند و سعی داشتند که معترضان را پراکنده کنند.
با این حال، معترضان بر ادامه تظاهرات خود تا زمان برآورده شدن خواسته‌هایشان اصرار داشتند و شعار می‌دادند: «فکر می‌کنید فقط امروز است، ولی ما هر روز اینجا هستیم.»
در همدان، پرستاران معترض در مقابل دفتر استانداری تجمع کردند و شعار دادند: «وعده‌ها کافیست، سفره‌های ما خالیست.»
شعارهای اعتراضی در تجمع پرستاران در کرمانشاه نیز تکرار شد، جایی که معترضان پلاکاردهایی با درخواست «پرداخت شفاف حقوق پرستاری» و «اجرای کامل قانون بهره‌وری بر اساس خدمات پرستاری» در دست داشتند.
در یزد، پرستاران معترض در بیمارستان صدوقی دست به اعتصاب زدند و در راهروها نشسته و شعار دادند: «پرستار می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد.»
پرستاران در بیمارستان عیسی بن مریم اصفهان شعار دادند: «اضافه‌کاری ۲۰۰,۰۰۰ ریال (۰.۳۳ دلار)، خجالت، خجالت.»
در بندرعباس، پرستاران معترض در مقابل دفتر استانداری هرمزگان تجمع کردند و شعار دادند: «وعده نمی‌خواهیم، حقمان را می‌خواهیم» و «پرستار فریاد بزن، برای حقت داد بزن.»
پرستاران و کارکنان بیمارستان‌های دولتی از اواسط ماه آگوست در حداقل ۱۶ استان ایران اعتراضات و اعتصابات خود را شدت بخشیده‌اند و بر تحقق خواسته‌های حرفه‌ای و معیشتی خود تأکید می‌کنند. طبق گزارش‌ها، چندین معترض به اتهام «اخلال‌گری» بازداشت شده‌اند.
پرستاران در اعتراض به عدم اجرای قانون تعرفه‌گذاری، اضافه‌کاری اجباری و دستمزدهای ناچیز، اصرار دارند که وزارت بهداشت باید به صدای آنها گوش دهد و خواسته‌هایشان را برآورده کند.
در سال‌های اخیر، مقامات دولت ایران در مواجهه با اعتراضات کارگری با وعده‌های مشابهی پاسخ داده‌اند و قول داده‌اند که به خواسته‌ها رسیدگی کنند، اما در عمل، برخی از این وعده‌ها به طور جزئی اجرا شده یا اصلاً عملی نشده‌اند.
به گفته محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار، «برای اولین بار در ۱۰۰ سال تاریخ پرستاری مدرن در ایران، اعتراضات به شکل توقف کار درآمده است» و «وضعیت به جایی رسیده که پرستاران اهمیتی نمی‌دهند اگر به خاطر اعتصاب اخراج شوند.»
شریفی‌مقدم در گفت‌وگو با تجارت‌نیوز اظهار داشت: «آنچه پرستاران مطالبه می‌کنند حقوق قانونی‌شان است و آنها می‌خواهند قانون به‌درستی اجرا شود.» وی افزود: «این روش نامناسب تهدید و ارعاب نه‌تنها مشکلات را حل نمی‌کند، بلکه ممکن است منجر به بدتر شدن وضعیت شود.»
او تأکید کرد: «تهدید پرستاران به کسر حقوق، در حالی که حقوق یک پرستار در بسیاری از شهرها حتی هزینه رفت‌وآمد به بیمارستان را پوشش نمی‌دهد، بعید است که آنها را به کار بازگرداند.»
پرستاران می‌گویند که همکاران مجرد آنها با مدرک کارشناسی ارشد و دکتری کمی بیش از ۱۲۰ میلیون ریال (تقریباً ۲۰۰ دلار) دریافت می‌کنند، در حالی که بالاترین حقوق برای یک فرد متأهل با حق اولاد و مزایای ازدواج حتی به ۱۵۰ میلیون ریال (تقریباً ۲۵۰ دلار) هم نمی‌رسد.
